در آستانهٔ جنگ خوارج

✳️ وقتی حضرت به این نتیجه رسیدند که چهار هزار نفر باقیمانده از خوارج نمیخواهند صلح کنند و از جنگ کنار بکشند.تصمیم به جنگ گرفته شد.

هنگامیکه عازم به جنگ بود ، عده ای آمده و خبر دادند که خوارج از پل نهروانی که اتراق کرده بودند خارج شده و صحنه جنگ را ترک کردند.
بشارت برشماباد؛ قبل از اینکه جنگی سر بگیرد آنان گریختند.

فرمود: آنان فرار نکردند ما با آنها می جنگیم.
گروه دوم و سوم با همان بشارت آمده و خبر خروج وفرار خوارج را به حضرت دادند.
که خود را به زحمت نیندازید عازم نشوید فرار کردند.

فرمود: آنان جایی ندارند بروند ، هستند و با آنان می جنگیم.محکم و استوار بر حرف خود ایستاد همین مکان آنان کشته میشوند.

جوانی از لشکر امیر المومنین دچار شک و تردید شد که نکند او امام نیست، 
هرچه دیگران خبر فرار خوارج می آورند او نمی پذیرد مصر است که خوارج همین جا هستند و فرار نکردند.

تصمیم میگیرد از تپه ها بالا رفته، آنسوی تپه اگر خوارج نبودند و سخن آن گروهها صادق بود برگشته همان تیر را به چشم امیرالمومنین شلیک کند‌.

تصمیم خود را اجرا کرد بعد از بالا رفتن از تپه اتراق خوارج را در آنسو دید. اصلا صحنهٔ جنگ خالی نشده. 
برگشت به نزد حضرت و تردید خودرا  بازگو واز فکر خود توبه کرد.

✳️ جریان نفوذ است ، چه سودی میبرد که حضرت از جنگ خوارج منصرف شده برگردد و شایعه بر علیه علی درست کنند ، که ترسید جرأت نداشت، قدرت خوارج برتر بود.

نفوذی با قدرت رسانه، با حرف ، خبر ، قسم وارد میشود ، فضا را ملتهب میکند طوری که یاران به شک می افتند.

اگر علی بر میگشت چه اتفاقی می افتاد!!
سپاه اسلام ضعیف و دشمن یاغی تر میشد.

کار دشمن و نفوذی اینست در بین جمع با تحریک عواطف هدف خود را پیش برده به باور مردم می‌رسانند.
آمادگی لازم مهیا شد شبیخون میزنند.
اما علی عین الله است.می بیند از باطن امور خبر دارد. فقط یک تپه بین آنان فاصله است حضرت باطن آسمان را می بیند.
در اثنای جنگ خطبه صادر شد فرمود:

🔷مَصارِعُهُم دونَ النُطفةِ 
میدانم که  زمین خوردن [ مصارع] و قتلگاه خوارج همین جا کنار نهر آب است.

🔷واللّهِ لا یُفلِتُ منهم عشرَةٌ 
(پیشگویی) قسم بخدایی متعال ، بدانید 
کمتر از ده نفر از خوارج زنده میماند.
  فرار نمی کنند[ لایُفلت] و در کنار نهر بر زمین می افتند. 

🔷ولا یَهلِکُ منکم عَشرَةٌ
واز شما یاران کمتر از ده نفر کشته میشود.
دقیق مشخص کردند.
جزو مسلمات تاریخ است که شهادت می دهد نه نفر از خوارج باقی مانده فرار کردند.
و هشت نفر از سپاه امیرالمومنین به شهادت رسیدند. و همان وعده اتفاق افتاد.

✳️ ابن ابی الحدید شارح سنی نهج البلاغه میگوید:
معجزاتی که در تاریخ از انبیا نقل شده ،بعضی بطور کلی بیان میشود.
مانند « غلبتِ الروم» غلبه مطرح میشود اما جزئیات بیان نشده . با چه کیفیت ، با چه ویژگی غلبه هست.
 معجزه هست.ولی جزییات نه

اما بعضی معجزات جزییات آن بیان شده ،مانند این جمله :« کمتر از ده نفر زنده می‌مانند»
اینگونه معجزه اعتماد و اعتقاد انسان را بیشتر می کند.علی با چه دقتی ظرائف را می بیند و شرح میدهد.

او پاسخ هم میدهد: جای تعجب نیست چون رسول مکرم روایتی دارد :
قسم به خدایی که جان رسول در دست اوست. اگر من نگرانی نداشتم از یک عده مسلمان کم ظرفیت که در مورد علی اغراق کنند و او را خدا بدانند.
الوهیت علی را علَم کنند و دچار انحراف شوند.
این ترس نبود فضایلی از علی می گفتم که از هر گذری عبور می کرد مردم خاک زیر پای او  را بعنوان تبرک طوطیای چشم خود می کردند.

ابی الحدید خود این مطلب را در شرح نهج البلاغه ذکر میکند ، اما چرا دیگران را بر علی ترجیح دادند ؟!!!
آنگونه که باید و شاید به امیرالمومنین اعتقاد نداشتند ؟!!!

✳️ در نگاه مکتب تشیع، امامت فقط به این پیشگویی ها نیست.
علما و اهل طاعت و عبادت به صدق نیت برسند پرده ها از مقابل چشم کنار میرود.
کلام خود حضرت است.مردم درجه طاعت و عبادتشان بالا برود مانع ها کنار میرود.
این دیدن ابوذر و سلمان هم هست.

اما علی که فقط این نیست.
عالم هستی به یُمن وجود اوست.او واسطهٔ فیض است. مقام علی اینست.
عالم بوجود او برقرار است.علی نباشد ، عرش و فرش نیست. عالم وجود صدقه سر علی‌ست. 
این فضیلت علی است.

فضیلت علی آنست که عرش و غیب را میداند، در نهروان فقط یک تپه مانع بود. انرا منجم هم خبر میدهد.

آنچه عظمت علی بود از آسمان و غیب خبر می دهد. عظمت علی آن هست : 
زمانیکه پیغمبر را به نبوت تصدیق کردم و ایمان آوردم ، آدم ابوالبشر تازه مقداری آب و خاک و گل او مهیا شده بود، اما آن‌زمان من بودم.

فضیلت علی توحید است.  معارف است.
وگرنه؛ سحرهٔ فرعون هم تشخیص دادند فرزندی متولد میشود که بساط فرعون را در هم می پیچد.
عظمت علی فقط به این پیشگویی ها نیست 
گرچه معجزه هم هست.