🔸لِابنه الحسن ع: لا تَدعُوَنَّ الیٰ مبارزه و اِن دُعیتَ آلیها فاَجِب 
حضرت به فرزند خود امام مجتبی علیهما السلام فرمود: هیچگاه شروع و دعوت کننده مبارزه نباش.
اما اگر در میان دشمن قرار گرفتی و مبارز طلب کرد سستی و کوتاهی نکن.
دشمن رجز خوانی کرد وارد میدان شو.

🔸فاِنَّ الداعیَٖ باغٕ و الیافی مَصروعٌ
و آن کسی که از جنگ دم میزند باغی و ستمکار است.و ستمکار حتما شکست خورده است.

منظور از باغی شکست خورده این نیست که در آن رزم به زمین میخورد و حتما مسلمانها پیروز خواهند بود. اینگونه نیست.
 گاها باغی  چندین بار پیروزی ظاهری خود را هم می بیند.
اما در پایان نتیجه ظلم خود را خواهد دید 

این آبی الحدید: علی شجاعترین مردی که تاریخ به عظمت و قدرت او سراغ ندارد.تاریخ چنین چیزی ثبت نکرده که علی در میدان باشد و مبارز طلب کند.
هر بار یا جنگ را بر علی تحمیل کردند.
یا او را با اسم صدا می‌زدند که جنگ کن.و امام به میدان می‌رفت.
یا مبارز می طلبیدند کسی نمی‌رفت ، و علی می‌رفت.

در جنگها ابتدا لشکر به لشکر نبود ،قبل از جنگ اصلی ، جنگ بین چند نفر تن به تن اتفاق می افتاد.انرا مبارزه می گفتند 
و در بسیاری از جنگها به همانجا ختم میشد از سران کفر کشته میشد جنگ اصلی صورت نمی گرفت.مانند قتل عبدود 

اللهم اهدنا الی صراط مستقیم