🔸شارِکوالذی قد اَقبلَ علیهِ الرزقِ فانه اَخلقُ للغنیٰ و اَجدَرُ باقبالِ الحَظ علیهِ
شراکت کنید با کسانیکه رزق به سمت آنها روی آورده [ راه و چاره تجارت بلدند ، شم اقتصادی دارند، می‌توانند تجارت پر سودی داشته باشند.]
زیرا مشارکت تو بهتر است برای غنی شدن.
با شراکت سزاوار است که حظ و بهرهٔ دنیایی بتو رو کند.

[ توصیه به شراکت در امور اقتصادی و تعاون]

[اسلام موافق ثروت است ، داشته باش ، انفاق کن ، دلبسته نباش، نه اینکه صدقه بگیر دیگران باشی. کم و زیاد ثروت تورا تغییر ند هد.]

نکته:
۱- آنچه در میان مردم مطرح است شانس و اقبال بلند است.یک نفر ناخواسته و ناگهانی بجایی رسید آنرا شانس و اقبال بلند میدانند.
در حالیکه برای خدا شانس معنا ندارد.

اگر در عالم اتفاق، تصادف ، شانسکی، باشد با نظام علی تطبیق داده نمیشود و از حکمت خدا هم بدور است.
شاید اجابت دعای کسی در حق او و یا از  اجداد او در پشت قضیه هست که کسی حکمت آنرا نمی‌داند.
نظام علی و معلولی عالم که مانند ریاضی دقیق و با نظم پیش میرود. شانس ، اقبال و یکباره در آن دخیل نیست.
از حساب و کتاب خدا در پشت پرده کسی خبر ندارد.حمل بر شانس میکند.

۲- اهل بیت علیهم السلام نه فقط دغدغه معاد که دغدغه معاش و زندگی مردم را هم دارند.
دنیای مردم تامین نشود آباد شدن قیامت و تامین آخرت جای تامل دارد.

واگر در سیاستی و اقتصادی دنیای مردم تامین نشود بپای دین نیست چرا که دغدغه معاش و شراکت و توصیه هایی به تجارت صحیح داشته اند.